De Biografie van je zijn

In het rustige ritme van jouw bestaan schrijft jouw lichaam zijn levensverhaal – een biografie, een symfonie van wording.

Elke ademhaling, elke beweging en elk moment van stilte is een noot in dit diepgaande manuscript.
Het begint niet met een schreeuw, maar met het stille, intentionele ontvouwen van cellen, die zich organiseren en differentiëren, geleid door een oeroude wijsheid ingebed in het weefsel van het leven zelf.

Embryogenese is niet alleen een proces van het vormen van een lichaam – het is de genese van een wezen.
De embryo bouwt zichzelf niet vanuit een blauwdruk; het ontstaat, stroomt en past zich aan, gebeeldhouwd door krachten die zowel materieel als immaterieel zijn.
Dit is geen mechanische constructie – het is poëzie in beweging.
In de allereerste vouw van jouw embryonale vel begon jouw verhaal vorm te krijgen, elke draai en krul een gebaar van potentie.

De spiraal, zichtbaar in de krullende ranken van jouw vorm, is meer dan een structuur; het is een metafoor voor jouw groei.
Net zoals het universum spiraalt in sterrenstelsels, en het DNA zich opwindt in zijn dubbele helix, resoneert jouw lichaam met dit patroon van wording.
Jouw ledematen ontstaan niet vanuit een centraal commando, maar als een expressie van het geheel – een dans tussen binnen en buiten.
Elke cel, elk weefsel, luistert en reageert, georkestreerd door een eenheid die elke verklaring tart.

In deze vormgevende reis vormen de krachten van expansie en contractie jou.
Net als de getijden, ebben en stromen ze, waardoor de contouren van jouw leven ontstaan.
Groei is niet lineair – het pulseren.
Wanneer het embryonale hart zijn ritme begint, pompt het niet als een machine.
Het vouwt zich, golft en verzamelt de omgeving in zichzelf.
Het fluistert het verhaal van verbinding – dat jouw zijn onlosmakelijk verbonden is met de wereld om je heen.

Je leeft niet in jouw lichaam, maar erdoorheen.

Jouw huid scheidt je niet van de wereld; het bemiddelt jouw relatie ermee.
De zintuiglijke ervaring van aanraking, de trilling van geluid en het licht dat in jouw ogen stroomt – dit alles maakt deel uit van de voortdurende dialoog van het lichaam met zijn omgeving.
Jouw lichaam bevat je niet; het onthult je.

Dit levensverhaal, jouw unieke belichaming, is geen afgewerkt product, maar een levend, evoluerend kunstwerk. Het is een reis van wording, niet van aankomst. Wanneer je een hand uitstrekt, een voet optilt of zelfs diep inademt, schrijft jouw lichaam nieuwe hoofdstukken.
Het is niet in de mijlpalen, maar in de details dat jouw essentie wordt onthuld.

Jouw levensverhaal is noch vastgelegd, noch eindig. Net zoals de embryo de potentie van de volwassene draagt, zo behoudt de volwassene het spoor van het embryo.
De lagen van jouw zijn worden nooit weggegooid – ze worden opnieuw geïnterpreteerd.
Dit is het wonder van jouw bestaan: je bent altijd aan het worden, altijd in flux en polariteit, daarom ben je altijd heel.

En dus, terwijl je door het leven beweegt, onthoud dan dat jouw lichaam niet alleen maar vlees en bot is – het is het levende geheugen van jouw reis. Jouw houding vertelt van triomfen en lasten. Jouw gang vertelt van avonturen en aarzelingen.
Elk litteken, elke rimpel, elke lijn is een woord in het verhaal van jouw zijn.