De geboorte(n) van een kind.

Als we het over de geboorte van een kind hebben denken we altijd direct aan de grote gebeurtenis waarbij het kindje kennis maakt met de grote buiten wereld, de bevalling.
In mijn optiek is het kind al veel eerder geboren en is er sprake van meerdere geboorten..

Ik neem je even mee terug naar moeder.
Toen moeder nog een embryo was werd er diep in de aanleg van haar eierstokken al de eerste aanleg van haar eigen eicellen neergelegd.
Dit gebeurde dus al de fase waarbij moeder bij oma in de buik heer eerste levens fasen beleefde.
Oma heeft dus al grote invloed op de aanleg van de eicellen van mama.

Moeder komt op deze wereld en groeit op met zich meedragend de eicellen die voor haar eigen kinderen een bijdrage gaan leveren.

De eicellen bij mamma zijn al voor een heel groot deel gereed en bij elke menstruatiecyclus zullen er een of meerdere vrijkomen.
Dit vrijkomen van de eicel is een sprong van het interne lichaam van mama naar de buiten wereld.
Dit proces van aanleg van de eicel tot ovulatie is een zeer rustig verlopend gecontroleerd proces.
Alles op zijn tijd en alles is al lang van te voren voorbereid.
Mama is klaar voor haar taak.

De sprong naar de buitenwereld

Het lijkt misschien niet zo, maar de eileiders die in de baarmoeder uitkomen en vervolgens de schede staan allemaal in open verbinding met de buiten wereld.

Ik zie dit moment waarbij de eicel vanuit het lichaam/de eierstokken de vrijheid in de grote open wereld ziet (de eisprong) als een geboorte.
De eicel komt allerhande obstakels tegen onder weg en legt een reis af van een aantal dagen door een zeer voedzame omgeving en verzorgende omgeving.

Bij Vader liggen de zaken allemaal anders.
Bij vader is er sprake van de aanleg van in basis de zelfde geslacht organen maar met een anders aangepaste functie.
Bij vader gaan de zaken wat meer adhoc en zaadcellen worden pas vanaf de pubertijd geproduceerd.
Dit is lopende band werk, hectisch grootschalig met allemaal hele kleine langgerekte drukke zaadcelletjes. Die overigens allemaal niet even netjes zijn afgewerkt!! Ja haastige spoed……..

Bij een ejaculatie komen er miljoenen druktemakers naar buiten die aangetrokken worden door de paradijselijk verzorgde voedende omgeving van mama.

Daar waar de enorm grote eicel (grootste cel die het menselijk lichaam produceert) heel kalm afdaalt en haar weg volgt, stormt er een hele colonne drukte makers aangetrokken door chemische sporen op de eicel af.
Maar de eicel heeft zich omgeven met hindernissen en is behoorlijk kieskeurig. Alleen de uitverkorenen maken kans.
De eicel bepaald met haar mantel wie wel en niet door gaat.

Wie wordt er uitverkoren

Ook hier is er net zoals in de buitenwereld en dans van aantrekking gaande een dans waarin voorkeur duidelijk wordt.

Zaadcellen die voldoen aan de selectie criteria en zich door de mantel van liefde heen werken zullen uiteindelijk hun erfelijk materiaal aan de eicel schenken als ware het een tweede ejaculatie, want de zaadcel mantel zelf blijft buiten.

Op dit moment gebeurt er iets wonderlijks.
Eicel maakt zich op en haar kern gaat uiteindelijk de laatste deling doen die van belang is om van haar chromosomen setje de meest geschikte klaar te maken voor samensmelting met het mannelijke uitverkoren DNA tot een nieuw uniek paar.

Deze versmelting zie ik als de geboorte van het individu.

De unieke verschijningsvorm die hieruit voortkomt draagt de signatuur van jouw verschijning, De mantel die jij in je wereldse leven toont.

Vanaf nu is er de levensdrang en de wil om te groeien aanwezig.
De wil gevoed te worden door de omgeving en gevormd te worden door de omstandigheden.

In deze buiten wereld zoekt de conceptus zoals het nu zo mooi heet de rijke warme en voedzame bodem op van de paradijselijk aangeklede baarmoeder.
Maar niet voordat eerst nog een belemmerende omhulling wordt afgeworpen. (hatching)
De conceptus is nu geheel vrij aan de buitenwereld en werd geboren in de schoot van mama’s voedzame baarmoeder wand. Voor het eerst is er de mogelijkheid om rechtstreeks voeding in te nemen van de buitenwereld.

Het eerste moment van voeden bij mama is een feit, een klein individu dat zich met een behoorlijk invasieve honger en voedingslust in nestelt in het baarmoeder slijmvlies.

Hatching . de conceptus wordt geboren uit haar mantel en gaat opzoek naar de plek van innesteling.

De buitenkant van deze cel gaat zich specialiseren in de communicatie met mama en gaat er voor zorgen dat de voedingsstroom op gang blijft, tegelijkertijd zorgt mama ervoor dat er geen menstruatie meer plaats vindt, althans de eerste 9 maanden niet.
In plaats daarvan stelt ze haar voedingsrijke baarmoeder ter beschikking van het groeiende kind/conceptus.

Deze groei vind in het slijmvlies plaats en nog steeds in de buitenwereld, dus. Weliswaar bedekt met een lekker warme jas van slijmvliezen en bloedvaten.

Er wordt hard gewerkt aan de communicatie met mama, en de voeding regelt het kind door een placenta (kindkoek !)te vormen.

De placenta is deel van het kind dat alle functies in eerste instantie uitvoert om te kunnen overleven.
Het zorgt ervoor dat alles aangeboden wordt zodat het intussen druk groeiende kindje dat zich door allerlei fasen heen worstelt en diverse polariteiten doormaakt .

Je zou de placenta als het eerste orgaan van het kind kunnen zien. Het kindje gaat zich zelf nu langzaam aan afsluiten van de buiten wereld door een vlies te vormen, waarbij de placenta buiten blijft in contact met mama.

De placenta is eigenlijk een buitenorgaan van het kind.

Het kind groeit heel erg hard door de rijke voedzame omgeving in het beging zelf nog maar zal steeds meer afhankelijk worden van wat er via de placenta aangevoerd wordt om dat het kind zich zelf steeds verder gaat differentiëren en specialiseren.
Het zal zich door steeds herhalende processen waarbij de omgeving omarmt ingenomen wordt en verwerkt wordt om vervolgens weer tot uiting te komen.  Dit wordt in andere artikelen uitgebreid besproken.

De placenta dat in het begin heel veel functies uitvoert, zal in de loop van de tijd steeds meer functie over dragen aan het binnen lichaam van het kind.
Ook hier zie je heel mooi het innemen van functie, het internaliseren van informatie, waardoor het individu zich kan uitdrukken in zich opeen volgende groei en levens fasen.

Placenta zou je dus kunnen zien als ‘buitenorgaan/lichaam’ van je kind met functies die steeds meer naar binnen groeien.

Op het moment dat het kind klaar is en alle belangrijke functies zelf kan uitvoeren en deze middels groeibewegingen geoefend heeft, zal er het signaal komen dat er afscheid genomen moet worden van dat deel van zichzelf dat 9 maanden maandenlang met mama in contact stond.
Het is het eerste grote afscheid in het leven van het individu.
De reis naar de echte buiten wereld wordt voltooid.
De reis om alle verworven talenten verder te ontplooien.

De in onze mensenwereld bekende geboorte.
Het afscheid van het voedende kind koek.
Het “externe orgaan” heeft zijn taak volbracht en de directe verbinding met mama sterft.
Het afscheid van het “buitenkind”.

De geboorte van het op zichzelf staande “binnenkind”.
Het kind dat kennis maakt met vrije zuurstof en de longen voor het eerst vult met lucht.
Het kind dat zich nu met de verdere hulp van mama mag gaan ontplooien. Het kind dat zich via zijn verworven vaardigheden de voeding van mama via de mond in zal nemen.

De kennismaking met papa die een baken van veiligheid voor je zal zijn.
De kennismaking met de rest van de buitenwereld.
De veranderingen begonnen 9 maanden geleden maar zullen zich onophoudelijk blijven aandienen het hele leven lang.

Het kind heeft nu andere middelen om via de buitenwereld actief gevoed te worden.
De zintuigen zijn geoefend en zullen nog meer uitgedaagd en geoefend blijven worden

Het kind zal blijven innemen, verteren en verwerken om weer te kunnen uiten op een voor hem/haar unieke wijze

Vele malen zullen zich momenten voordoen waarin het gevoel hebben van opnieuw geboren te worden zich zal openbaren.

Zijn jullie nu net als ik de tel kwijt van alle geboorten die een mens in zijn leven doormaakt?

De cursussen over de eerste duizend dagen hebben heel veel te maken met bovenstaande interacties. Al deze interacties worden in gegeven door omstandigheden van buitenaf!!!
Functie wordt aangestuurd middels voeding in alle soorten, van buitenaf, vervolgens ingenomen (centripetale ontwikkeling) waardoor er groei en ontwikkeling ontstaat, dat van binnenuit, zich gaat ontplooien.(centrifugale ontwikkeling)